Bezoek museum – Teylers museum
Op vrijdag, 10 juni zijn we met het Kennemer College met de bus naar het Teylers museum geweest. Het museum bevindt zich in Haarlem aan het Spaarne nummer 16. Omdat het bezoek via school ging, heb ik geen entree kaartje. Ik kan deze dan ook niet toevoegen.
Soort museum
Het museum gaat over de 18e eeuw. Het is de tijd van de Verlichting, de tijd waar wetenschappers en geleerden op zoek waren naar de waarheid. Ze gebruikte de informatie uit de tijd van de Grieken. Ze zochten naar verklaringen (wiskundige, scheikundige natuurkundige), zochten naar antwoorden op vragen en bestudeerden filosofieën uit de Oudheid. De verlichte denkers bestudeerden ook de kunsten uit de Oudheid.
Ook is er in het museum een afdeling waar allerlei schilderijen hangen. De schilderijen zijn over het algemeen realistisch. Verder is er een afdeling met fossielen.
Het gebouw is niet modern, maar heeft een ouderwetste stijl. Het ziet er allemaal heel mooi uit. Je ziet een gebouw met zuilen, plakkaten en meer van de stijl uit de 18e eeuw. Het museum gaat over de 18e eeuw maar ziet er ook nog uit als de 18e eeuw.
Verwachting
Ik verwacht dat ik in het museum alleen maar schilderijen kan bekijken. Waarschijnlijk gaat het om schilderijen van meneer Teylers. Ben benieuwd naar zijn stijl van schilderen.
Omschrijving wat ik heb gezien
In het museum heb ik gekeken naar de zaal met allerlei objecten, uitvindingen van de 18e eeuw. Ik zag allerlei kaarten, telescopen, wereldbollen en vooral heel veel boeken over de wetenschap.
In de zaal met schilderijen zie je heel veel schilderijen op een muur hangen in allerlei ouderwetse schilderijlijsten. Vaak zie je in musea dat er maar een of soms twee schilderijen aan een muur hangen. Hier hangen er wel twintig of meer op een muur. Als je voor zijn muur staat, is het wel erg veel.
In een andere zaal liggen allemaal fossielen. De meeste liggen netjes in kasten. Ook hier liggen er erg veel.
Speciale voorstellingen
Er zijn momenteel speciale voorstellingen:
- “De luchtballon” is te zien van 30 april tot en met 28 augustus 2016. Het is een familievoorstelling over ballonvaart.
- “Varen in een luchtballon” is ook te zien van 30 april tot en met 28 augustus 2016. Je kunt met een virtual reality een ballonvaart boven de Alpen maken.
- “De triomf van het tekenen” van Mark Smeets is te zien van 27 mei tot en met 17 juli 2016. Het is een tentoonstelling in het boekenkabinet waar het talent van tekenaar Mark Smeets wordt geëerd.
Mooiste kunstwerk
Het mooiste kunstwerk vond ik het instrument met als titel, “Bel in vacuüm”. De naam van de ontwerper is de natuurkundige Otto von Guerkicke. Hij heeft het gemaakt in 1654 in aan te tonen dat geluid zich alleen voortzet als lucht of water aanwezig is.
Gebruikte materialen van het voorwerp
Het voorwerp is gemaakt van glas dat op een Mahonie houten voetje staat. Het belletje en de afsluitdop zijn van koper. Het instrument is een functioneel voorwerp. Het gaat bij dit voorwerp dus niet om vormen, details of stijlen.
Functie van het voorwerp
De informatie op de website van het Teylers museum over dit instrument geeft precies aan waarvoor dit instrument dient. Zie hieronder de informatie van de website.
“Om zich voort te kunnen planten heeft geluid een medium nodig zoals lucht of water. In een vacuüm is er dus geen geluid mogelijk. Dit ontdekte de Duitse natuurkundige Otto von Guericke in 1654. Om aan te tonen dat geluid in vacuüm zich niet kan voortplanten werd een bel onder een glazen stolp geplaatst. Als de luchtdruk onder de stop gelijk is aan de buitenlucht is de bel uitstekend te horen. Vervolgens wordt de stolp langzaam luchtledig gepompt. Hoe ijler de lucht wordt hoe zachter het geluid, om tenslotte helemaal weg te sterven. “
Wat spreekt me aan?
Het spreekt me aan dat dit instrument een functie heeft. Het instrument ziet er eenvoudig uit, maar het toont een grote ontdekking aan.
Ik vind juist dit instrument bijzonder omdat ik niet wist dat geluid zich alleen voortplant als het zich in lucht of water bevindt. Toch weer iets leuks opgestoken in het Teylers museum.
Verdeling kunstwerken in de ruimtes
De kunstwerken zijn goed verdeeld in de diverse ruimtes. Wat bij elkaar hoort, is ook bij elkaar gezet in de ruimtes. Dat maakt het overzichtelijk.
In de ruimstes zelf vind ik het wel allemaal heel veel. Veel boeken, veel schilderijen, veel fossielen zijn per ruimte te zien. Dit maakt het wat onrustig. Je weet soms niet meer waar je kijken moet.
Schilderijen
De schilderijen zijn bijna allemaal realistische schilderijen. Ze lijken net foto’s. Vele zijn figuratief. Aan de kleding, de achtergronden en de landschappen kun je veel geschiedenis halen. Er wordt gebruik gemaakt van alle soorten kleuren (primaire kleuren, secundaire kleuren en tertiare kleuren). Er zijn verschillende contrasten te zien op verschillende soorten schilderijen.
De vormen van het geschilderde zijn organisch. Je ziet schilderijen die realistisch zijn. Veel schilderijen hebben verschillende composities (central, horizontal, symmetrisch en a-symmetrisch, etc)
Publieksvriendelijk
Het museum is publieksvriendelijk. Het museum is schoon en netjes. Alle ruimtes zijn duidelijk te vinden. Als je vragen hebt, kun je die stellen aan de medewerkers van het museum.
Lokatie museum
Het museum werd in de tuin van het woonhuis van Teyler gebouwd. In het begin was de toegang alleen mogelijk via het woonhuis. Later is dat veranderd.
Soort publiek
Het publiek toen ik er was, waren de leerlingen van het Kennemer College. Natuurlijk is dat normaal wat anders. Ik denk dat mensen die dit museum bezoeken geinteresseerd zijn in de geschiedenis van de wetenschap en kunst.
Missers
Tijdens mijn bezoek heb ik niets gemist in het museum. Er waren heel veel instrumenten, schilderijen en fossielen te bekijken. Ook het gebouw op zich was mooi.
Mijn mening
Ik vond het wel leuk om even te kijken in het museum. De instrumenten vond ik het leukst. Deze zijn functioneel. Vaak waren het eenvoudige instrumenten om te zien.
De schilderijen en de fossielen vond ik minder interessant. Ik vond de schilderijen ouderwets. Ze spraken me niet aan. In de fossielenkamer lagen wel heel veel fossielen. Ik vind het wel leuk dat ze soms heel oud zijn en dat je er echt afdrukken van leven in ziet, maar toch spreken me stenen niet zo erg aan.
Overeenkomst met de verwachting
Mijn verwachting was totaal anders dan ik in het museum heb gezien. Ik dacht dat Teylers een schilder was, maar dat is niet zo. Teyler was een rijke Haarlemse zijde fabricant en later bankier. Hij vond het heel belangrijk dat mensen hun kennis vergroten en sloot daarbij aan bij de 18e eeuwse Verlichtingsidealen. Kennis is macht, kennis maakt mensen onafhankelijk en gelukkiger.
Na Pieter Teyler zijn dood, liet hij 2 miljoen gulden achter. Uit zijn testament bleek dat hij een plek wilde waar iedereen kennis op kon doen. Vijf vrienden hebben toen een museum opgericht.
Dit is dus heel wat anders dan mijn idee over Teyler dan voordat ik naar het museum ging.
Cijfer
Het Teylers museum in Haarlem geef ik een 7. Het is een leuk museum waar veel te zien is. Het leukste vind ik de instrumenten. Wel vind ik dat alles wel erg dicht op elkaar hangt, ligt en staat.
Recensie uit de Volkskrant
- RECENSIE
- Een zorgvuldig gemaakte tentoonstelling met fijne bruiklenen
- uit de 19de eeuw, toen winters vermaak en ellende
- Wie Andreas Schelfhouts werk bekijkt, moet
- toegeven dat dit een meesterlijke schilder is.
Door: Stefan Kuiper 18 januari 2016, 02:00
Het was een barre, die winter van 1838. Vorst van november tot februari, ijs van 90 centimeter dik. Tussen Harlingen en Terschelling, zo gaat het verhaal, liepen paarden op het ijs. In Zaandam spanden ze de beesten voor een slee en hielden wedstrijden. Een paard genaamd De Koningin won. Kunstenaar Wouterus Verschuur zag het en maakte er een schilderij van.
Het werd best een geinig werkje. Het toont een fraai wolkendek waaronder een besneeuwde ijsvloer waarop een gezelschap het winnende paard ziet finishen. Wat de voorstelling de moeite waard maakt, wat véél Hollandse ijsgezichten de moeite waard maakt, is de rijkdom aan klein grut: het blaffende hondje, de zijn hoed lichtende pikeur, de ingevroren ijsblokken. Een kleinood, bon. Op Echte winters in Teylers Museum in Haarlem kun je het schilderij makkelijk voorbij lopen.
De tentoonstelling is zorgvuldig gemaakte met fijne bruiklenen die, geheel overeenkomstig de geschiedenis van Teylers Museum, zowel een kunsthistorisch als een populair wetenschappelijk karakter kent. Dat kunsthistorische deel gaat nu eens niet over die eeuwige 17de eeuw, maar over een relatief minder populaire periode, de 19de, toen het geschilderde winterlandschap, na een eeuw van veronachtzaming (schaatsen werd door de bovenklasse gezien als 'laag vermaak van den gemeenen man'), aan populariteit herwon. Het wetenschappelijke deel handelt over de Kleine IJstijd in algemene zin, over haar weerslag, 'de maatschappelijke impact'.
Die impact was groot. Tegenwoordig denken we misschien met weemoed terug aan strenge winters; voor 19de-eeuwers, vooral de minder vermogenden, waren zij een beproeving. Weinig werk, schaarste aan drinkwater, huizen met het wooncomfort van een koelkast: akelig, zoals gezegd. Maar het was niet alles tristesse. Winters boden óók ijspret in al zijn verschijningsvormen: sleetje rijden en schaatsen, individueel dan wel in groepsverband, het was een belangrijke volkssport voordat voetbal aan z'n opmars begon - en naar verluidt het enige tijdverdrijf waarin Nederland waarlijk klasseloos was. Ook boden ze vruchtbaar materiaal voor landschapsschilders.
Van die schilders stak er één met kop en schouders bovenuit: Andreas Schelfhout (1787-1870). Hij werd bij zijn leven al beschouwd als de Lorrain van het winterlandschap, en wie zijn olieverfschilderijen en ook zijn aquarellen en vlot neergezette pentekeningen in Teylers bekijkt, kan tegen die lof niets inbrengen: dit is een meesterlijke schilder. Dat zit hem in de details, die altijd fris en naar het leven ogen: vastgevroren platbodems, afzettende schaatsers, stuifsneeuw die verspreid ligt over het ijs als cokerestjes op een spiegel, en ook in het decor waarin al die dingen zich bevinden: het land en de lucht en het licht. Dat licht kleurt de hemel geel en de wolken roze, een roze dat vervolgens weerspiegeld wordt in de ijsvloer, maar bijvoorbeeld ook in de rietpluimpjes en de gezichten van de schaatsers. Het maakt de landschappen coherent en waarachtig. Je kunt er echt in.
Mening recensie
De recensie is goed geschreven. Het geeft aan dat de winters vroeger anders waren. De koude winters zorgden voor de mensen overlast, maar niet alleen overlast. In de koude winters ontstond er door het ijs ook saamhorigheid door het schaatsen. Ook vertelt de recensent dat schilders, zoals Andereas Schelfhout de kans grepen om te schilderen. De luchten, het landschap, het licht waren ideale omstandigheden. Schilderijen uit deze tijd zijn te bewonderen in het Teylers museum. Goede recensie waardoor mensen naar het Teylers museum gaan.
Maak jouw eigen website met JouwWeb